’Op de laatste dag hebben we ‘Doei huis’ in de woonkamer op de muur geverfd.’
Aan het woord
De zussen Tessa (12) en Mirthe (9) wonen al hun hele leven in Ten Post. Door de versterking kunnen ze niet meer in hun eigen huis wonen. Daarom zijn ze anderhalf jaar geleden verhuisd naar een wisselwoning, net buiten het dorp.
‘Wij wonen in deze wisselwoning, want ons eigen huis wordt gesloopt. En weer opnieuw gebouwd, maar dan sterker’, vertelt Tessa. Hoe was het om te horen dat hun huis gesloopt moest worden? Mirthe weet dat niet meer: ‘Toen was ik volgens mij nog maar vier.’ ‘We wisten al langer dat het moest gebeuren. Maar het duurde allemaal ook heel lang. Best wel raar eigenlijk. We moesten vier jaar wachten’, vindt Tessa.
Een kleurrijk afscheid
Tessa en Mirthe namen op een heel bijzondere manier afscheid van hun eigen huis. Ze mochten met verf en stiften hun slaapkamers onder handen nemen. ‘Bijna elke avond gingen we wel iets tekenen. Hartjes, bloemetjes, een muis. We hebben zo’n beetje op alles gekleurd en geverfd, ook op de kozijnen en zelfs het raam!’ vertellen ze enthousiast. Tessa schreef verschillende teksten op de vloeren en gebruikte blaaspennen om haar vaste kast te versieren. ‘En toen het huis helemaal leeg stond en we nog een laatste rondje mochten doen, hebben Tessa en ik heel groot in de woonkamer ‘Doei huis’ op de muur geverfd’, vertelt Mirthe.
Niet altijd leuk
Dat ze nu tijdelijk op een andere plek en in een ander huis wonen, is volgens Tessa ‘op zich wel goed te doen’. Toch heeft Mirthe het er soms best moeilijk mee. ‘Ik wilde niet weg. En ik vind het nog steeds stom. Want ik woonde naast mijn vriendje en wij speelden altijd samen. Ik wil gewoon terug’, vertelt ze verdrietig. Grote zus Tessa schiet haar te hulp: ‘Daar hoorde ze hem buiten spelen en dan kon ze zo naar hem toe. Nu moeten ze echt afspreken als ze willen spelen. Dus ze spelen veel minder samen nu.’ Thuis hebben ze het niet heel vaak over de versterking. Want Tessa en Mirthe vinden het geen leuk onderwerp. Hun ouders bespreken het daarom vaak als ze samen de hond uitlaten. Zo hebben de zussen er minder last van. Al mogen ze natuurlijk wel altijd alles vragen wat ze willen weten.
Nieuwe geluiden
Wonen in een wisselwoning vinden ze anders dan in hun eigen huis. ‘Je hoort andere dingen’, geeft Tessa als voorbeeld. ‘Je hoort veel meer geluiden van buiten, maar ook in huis is het best wel gehorig. Dat was bij ons eigen huis niet zo.’ Vrijwel alle meubels in de woonkamer zijn niet van hunzelf, maar stonden al in de wisselwoning. Van de stoelen en banken tot de eettafel, tv en lampen. Gelukkig helpt het dat ze veel foto’s en tekeningen hebben opgehangen. ‘Dan voel je je wat meer thuis.’
Knutselen voor de slaapkamers
‘Ik mis mijn eigen kamer wel. Deze is veel te klein’, aldus Mirthe. Tessa noemt de kamer van haar zusje grappend een bezemkast. Zij kreeg de grotere slaapkamer. ‘Want daar stond een bureau in. Dat was wel handig, voor huiswerk. Ik ging toen bijna naar groep 8 en daarna naar de middelbare school.’ Beide meiden hebben wel hun best gedaan om hun slaapkamers gezellig te maken. ‘Ik heb mijn naam van papier geknutseld voor op de muur. En ik heb allemaal plaatjes van FC Groningen opgehangen. Mijn kamer hier is op zich wel leuk. Maar ik vind de grijze vloer niet gezellig. Het is toch niet helemaal mijn eigen kamer’, vertelt Tessa. ’Ik heb ook allemaal dingen geknutseld en aan de muur gehangen’, vult Mirthe aan. ‘Smileys van papier bijvoorbeeld. En ik heb heel veel spullen meegenomen. Al mijn knuffels. En speelgoed, mijn medailles en kleren.’
Tips voor andere kinderen
Je kamer leuk versieren, is dat niet een tip voor andere kinderen? Mirthe en Tessa vinden van wel: ‘Zo lijkt het een beetje op je oude kamer. Een andere tip is om goed na te denken over welke spulletjes je mee wilt nemen naar de wisselwoning. ‘Vergeet je knuffels niet’, raadt Mirthe aan. Tessa denkt dat het vooral belangrijk is om goed na te denken over welke spullen je gaat gebruiken. ‘Die moet je meenemen. De rest kan in een doos, naar de opslag. Wij hebben bijvoorbeeld ook een doos in de opslag, met allemaal papiertjes en kaartjes. En plakboeken van de kleuterschool. Die willen we wel bewaren, maar die hebben we nu niet echt nodig. Als ons nieuwe huis klaar is, komen al die spulletjes weer terug.’
De voordelen: barbecues, waterpret en de speeltuin
Er zitten ook leuke kanten aan het wonen in de wisselwoning. Tessa vindt de barbecues die in de zomer worden georganiseerd bijvoorbeeld heel leuk en gezellig. ‘En er zijn veel kinderen hier’, vervolgt Mirthe. ‘We hebben een hele leuke speeltuin, met een kabelbaan en een klimrek voor grotere kinderen. In de zomer spelen we daar veel met water, met tuinslangen en sproeiers. Dat is wel heel leuk.’ Daarnaast kregen ze van hun ouders een mooi cadeau om de tijdelijke verhuizing leuker te maken: in de tuin staat namelijk een jacuzzi! ‘Thuis hadden we in de zomer een zwembad in de tuin, maar dat past hier niet. Dus nu hebben we deze, daar zitten we heel veel in. Dat maakt het wel echt leuker’, lacht Mirthe.
Nog lang wachten
Wie stiekem ook best tevreden zijn met de wisselwoning, zijn hond Joep en kat Turbo. Zij mogen in de woonkamer rondlopen, terwijl ze in het oude huis vaak in de bijkeuken zaten. Al denken Tessa en Mirthe wel dat Joep de grote tuin mist. Het gaat nog wel even duren voor hij die terug krijgt. De zussen verwachten dat ze in mei 2026 weer terug kunnen naar hun eigen huis.
Terug naar de buurjongen
Tessa kijkt er vooral naar uit dat ze straks haar eigen kamer weer terug heeft. ‘En het wonen in een dorp, in een groter en mooier huis’, zegt ze. Maar nadenken over de inrichting van hun nieuwe slaapkamers stellen Tessa en Mirthe nog even uit. ‘Het duurt allemaal best lang. Dus dan wil je je nog niet teveel verheugen. En soms wil je na een tijd ook alweer liever wat anders’, aldus Tessa. En Mirthe? Die kijkt het allermeeste uit naar het moment dat ze gewoon weer naast haar buurjongen woont.