‘Er komt zoveel op je af. Dan is het belangrijk dat je een team om je heen hebt dat je betrekt.’
Aan het woord
Peter en Sandy wonen in een vrijstaande woning in Tjuchem, samen met hun twee zoons. Het gezin van Peter en Sandy is de derde generatie die in dit huis woont. Zo’n drie jaar geleden meldde de familie zich via het project Dorp in eigen hand aan voor versterking van hun woning. 2 mei startte de versterking en 29 juli konden ze alweer terug verhuizen naar hun eigen huis. Ook spraken we aannemer Ronald Berendsen van BJT bouw over de versterking van het huis.
In een paar maanden tijd is de gehele woning versterkt: het dak, de vloeren, de gevels en de scheidingswanden. ‘Ook zijn er koppelkansen benut: we hebben het dak geïsoleerd en we hebben HR++ glas en spouwmuurisolatie aangebracht. Verder hadden Peter en Sandy nog een aantal andere wensen die gelijktijdig zijn uitgevoerd', licht Ronald toe.
Onderdeel van een team
In de drie jaar voor de versterking was het eerst een periode stil, legt Peter uit: ‘Na opname van ons huis hoorden we namelijk een hele tijd niks. En ineens kon de versterking starten en kwamen we in een stroomversnelling. We mochten zelf beslissen welke aannemer we wilden en we kwamen uit op BJT Bouw.’ Sandy en Peter hebben de communicatie met de werklui als heel prettig ervaren. ‘Ze namen alle tijd voor ons als we vragen hadden. Er was veel begrip en we hebben ook gelachen. Ze hebben ons goed op de hoogte gehouden', voegt Sandy toe. Ronald van BJT Bouw ervaart de communicatie tijdens de versterking van dit huis ook als positief: ‘We trekken als team op, samen met NCG en VIIA. De familie Steenhuis heeft zich van het begin af aan coöperatief opgesteld en ze stonden open voor ideeën. Dan ontstaat er een prettige chemie.’
Bewoners als opdrachtgever
Volgens Ronald moet de aannemer de bewoners als opdrachtgever zien: ‘Wij benaderen de eindafwerking zoals het programma “Weer verliefd op je huis” dat ook doet. Er is gezamenlijk veel meer te bereiken dan enkel versterken en muren schilderen. Dit doen we onder andere door mee te denken over de eigen wensen van de bewoners en deze ook uit te voeren.’
‘We schrokken wel van wat er allemaal gesloopt was in huis op de momenten dat we gingen kijken: was ons huis dan zo onveilig? Maar het moest eerst erger worden voor het beter werd.’
Tijdelijk wonen in Steendam
De familie Steenhuis woonde tijdens de versterking op een park met tijdelijke woningen in Steendam. Sandy vertelt dat het wonen in de tijdelijke woning behelpen was. ‘Omdat we het huis niet hadden bezichtigd, kwamen we in een woning die eigenlijk te klein was voor ons vieren. Een echtpaar met ook twee kinderen wilde onze tijdelijke woning bekijken. Ze wilden weten of dit ook iets voor hen was. We hebben ze toen alle voordelen, maar ook de nadelen verteld. Dat gezin is uiteindelijk niet in deze woning getrokken, omdat ze het te klein vonden.'
Strakke planning
Peter en Sandy hebben tijdens de versterking de planning losgelaten: ‘Alles loopt anders, ook al bereid je je nog zo goed voor. Er komt zoveel op je af. Het gaat in zo’n razend tempo dat je het overzicht niet meer hebt. En je leven gaat ondertussen ook gewoon door. Dan is het fijn als je een goed team om je heen hebt. Er was overal goed over nagedacht door de aannemer, ook over de planning.'
Destructief onderzoek
De oplevering van hun huis stond gepland na de zomervakantie. Gelukkig kon de familie vóór de zomervakantie weer terug verhuizen. Dat kwam door het destructief onderzoek dat de aannemer had kunnen doen in goed overleg met de familie Steenhuis. Hierbij konden ze een paar dingen controleren voordat ze begonnen met versterken. ‘Er werden duidelijk dat een aantal zaken niet aansloten bij het versterkingsadvies. Doordat we hier vroegtijdig achter kwamen, zijn deze door constructeur VIIA verder ontworpen’, vertelt Ronald. ’We hebben er wat extra mensen opgezet, een paar zaterdagen en avonden doorgewerkt en zo konden we versterking versnellen, zodat we nog voor de bouwvak konden opleveren.’
Veel impact op je leven
‘Zo’n versterking had veel impact op het leven van Peter en Sandy. ‘We schrokken wel van wat er allemaal gesloopt was in huis op de momenten dat we gingen kijken: was ons huis dan zo onveilig? Maar het moest eerst erger worden voor het beter werd. We probeerden toch te accepteren dat het gaat zoals het gaat’, geeft Sandy tot slot aan. ‘We hielden telkens in ons achterhoofd: ook al is het even niet zo leuk, we keren straks terug in een mooi huis. Dan vergeet je ook snel hoe vervelend het is. Mijn tip aan bewoners: probeer voor ogen te houden dat je er iets moois voor terug krijgt.’